Ons avontuur op de motorbike in Vietnam

Maandag 13 juli vertrokken we vroeg van Hue naar Hoi An, op onze motorbike.Het was Joost z'n verjaardag en hij wilde super graag een motorbike huren dus het leek ons leuk om de eerste en meest mooie rit (want dat is de rit van Hue naar Hoi An) op zijn verjaardag te doen. Voordat we vertrokken bleek dat het best lastig werd om twee backpacks mee achterop te nemen, want we hadden geen rekje. De hotelmedewerkers hadden met twee stalen buizen, wat afgeknipte stroken van oude autobanden en touw een rekje gefabriceerd. Helaas ook met dit rekje konden we geen twee backpacks meenemen en adviseerde de gastvrouw een backpack gratis met de bus te transporten naar Ho Chi Minh, onze eindbestemming. Nou, zo gezegd zo gedaan, de helft van Joost zijn kleren en de helft van mijn kleren in een backpack gedaan, achterop de scooter vastgeknoopt en de Tasmanian Devils konden gaan! We konden gelukkig ook zonder wifi gebruik maken van Google Maps en dmv onze locatie de juiste weg aanhouden, thank God we have technology (met een ouderwetse kaart hadden onze ritten zeker 3x zo lang geduurd). Bij de eerste stop bij een tankstation bleek dat onze buddy niet open ging waardoor we niet konden tanken. Al gauw ging het spookscenario door ons hoofd dat we met de motorbike aan de hand moesten lopen, want we moesten toch echt eerst die buddy repareren. Joost en ik hebben echt vier linkerhanden samen dus zelf repareren was geen optie. Gelukkig was de motorshop om de hoek en de monteur vroeg na 1uur flink zwoegen (hij laste ook ons rekje nog even) slechts 2 euro!! Wij dachten dat we de hoofdprijs moesten betalen, wij gaven die man wat fooi en met een dikke glimlach namen we afscheid. Na een 5uur lang durende rit waarbij we genoten van mooi uitzicht, denk aan mooie bergen, kustlijnen maar ook de rijstvelden kwamen we aan in Hoi An. We verbleven 2 nachten in Hoi An, mijn favoriete stadje van Vietnam. Een sfeervolle en gezellige stad met een mooi strand. Dinsdag hebben we dan ook een lekker dagje aan het strand gelegen en s' avonds kregen we een lekkere massage. Woensdagochtend vertrokken we vroeg richting Quy Nhon, een tussenstop. In Quy Nhon valt namelijk weinig te beleven. Vanaf Hoi An naar Quy Nhon was het 11uur lang rijden (we gingen namelijk een paar uur off-road om door leuke dorpjes te touren waardoor ons ritje flink wat uitliep), waardoor we na aankomst letterlijk de blaren op onze billen hadden staan. Bij aankomst in Quy Nhon konden we ons hotel niet vinden, we stonden wel op de juiste weg maar de nummers liepen heel vreemd op elkaar over. Uiteindelijk hebben we het aan een voorbijganger gevraagd en die pakte zijn motorbike om samen met ons zoeken. Na een uur zoeken, helemaal bekaf en best chagrijnig kwamen we eindelijk aan bij ons hotel. Bleek dat we een Nederlands stel als buren hadden dus daar zijn we gezellig die avond wat mee gaan eten. Donderdagochtend gingen we naar Nha Trang, een badplaats, waar we twee nachtjes verbleven. Het vele reizen was best vermoeiend waardoor onze weerstand een beetje laag was. In Nha Trang hebben we dan ook vrij weinig gedaan, veel geslapen en een dagje aan het strand gelegen. Zaterdagochtend vertrokken we naar onze laatste stop: Mui Ne, een badplaats dat bekend staan om de witte en rode duinen waar je kan zandsurfen. Google Maps had helaas ook soms last van de warmte want de route naar Mui Ne was best pittig. We reden namelijk letterlijk door de duinen (hoezo ziet Google Maps dat als een weg?!) waar geen tankstation te bekennen was. Je raad het al, we zaten bijna zonder benzine. We stopten ergens bij een parkje waar een Vietnamees zijn benzine overgoot in onze scooter. Maar hij keek ons aan van dit was echt op het randje want de tank was kurkdroog. Nou na 1.5uur door de woenstijn te hebben gereden waren we dan ook dolblij dat we op een verharde weg uitkwamen. Echter stond daar ons een leuke verassing op te wachten: de politie. Uiteraard werden wij aangehouden om onze papieren te laten zien. Wij hadden geen motorrijbewijs en mochten eigenlijk niet rijden op een motorbike. Maar de agent schreef op een papiertje: " I can help you but you have to pay a price fine 500, 000 dong". Omgerekend is dat 25 dollar, dus hij kon weer een week eten en wij hadden een mooi verhaal. In Mui Ne hadden echt een ontzettend schattig huisje aan het strand geboekt, om daar onze reis in Vietnam goed af te sluiten. Helaas was het regenachtig in Mui Ne, maar dat mocht de pret niet drukken. Zaterdagavond waren we nog steeds een beetje ziekjes dus we besloten vroeg naar bed te gaan om de volgende ochtend te gaan zandsurfen. Zondagochtend bij het ontbijt waren we bang dat dit niet kon vanwege de regen maar we besloten alsnog even met de motorbike die kant op te rijden. Onverwachts stuitten we op een travel agency waar vier Nederlandse meisjes stonden die met de jeep een tour gingen doen, zo ook naar de duinen. Impulsief besloten Joost en ik om mee te gaan en voor 4 dollar pp hebben we echt een ontzettende leuke middag gehad. We maakten een stop bij een een soort rivier waar je doorheen kon lopen om vervolgens bij een struisvogelboerderij uit te komen waar je op die beestjes kon rijden. De tweede stop was bij de witte duinen waar we met de hele groep gingen quad rijden door de duinen heen, echt ontzettend gaaf! En tot slot stopten we ook bij de rode duinen waar je kon zandsurfen. Je kreeg een plastic board waarmee je van de duinen kon glijden, maar door de regen ging dat nogal stroef dus dat lieten we maar achterwege. Bij terugkomst hebben we met de andere vier meiden heerlijk Mexicaans gegeten en de volgende dag vertrokken Joost en ik naar Ho Chi Minh waar we onze motorbike weer moesten inleveren en waar we diezelfde avond ook onze vlucht hadden richting Bangkok. Om half 3 snachts had het hotel in Hue (dat onze backpack zou transporteren) ons een bericht via Facebook gestuurd, dus toen we wakker werden voelden we dat er iets mis was. Bleek dat ze onze tas per ongeluk in Nha Trang had afgeleverd in plaats van Ho Chi Minh, maar no worries want onze tas zou voor 6uur savonds in het hotel arriveren waar wij de motorbike moesten inleveren. Een uur later zei de gastvrouw van het hotel dat de tas werd afgeleverd op de airport, niet per bus maar per vliegtuig om 18.15uur met Mr. Kiem. De bagage zou worden afgegeven bij een warehouse op de airport, achter de check-in balies.We kwamen om 15uur aan met de motorbike in Ho Chi Minh, hebben de motorbike ingeleverd en zijn toen wat gaan eten. Om 17uur gingen we alvast richting de airport en dat was maar goed ook. Want A er was geen Mr Kiem om 18.15uur en B geen warehouse op de airport en dus geen bagage. Niemand op de airport wist iets van een warehouse dus we werden verwezen naar 'lost and found'. Bleek dat daar alleen spullen kwamen die met passagier werden vervoerd. Na een uur bleek dat we naar een andere locatie moesten met taxi. Daar werden we van het kastje naar de muur gestuurd, want niemand kon Engels. Dus bij het vijfde Vietnamese mannetje had ik het echt even gehad. Al vanaf sochtends vroeg belde ik een aantal keer met de gastvrouw van het hotel om duidelijke afspraken te maken, maarja wat is duidelijk in Vietnam? Ze zeggen alleen maar "yes" en begrijpen uiteindelijk niks van wat je zegt. Uiteindelijk liet ik het vijfde Vietnamese mannetje bellen naar de gastvrouw en werden we naar een loods gestuurd waar we 1.5uur moesten wachten want het vliegtuig dat onze backpack vervoerde had vertraging. Na bloed, zweet en tranen hadden we om 20.00uur eindelijk onze bagage en konden we inchecken voor ons volgende avontuur: Thailand!!